“ ေအာင့္မေလး…” ဟု မင္းသားေလးသည္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာ္လုိက္ေလသည္္။
မင္းသားေလးျမင္လုိက္ရေသာ ျမင္ကြင္းကေတာ့ မင္းသားေလးအေနနဲ႔ အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းတ့ဲ ျမင္ကြင္းတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ အ၀တ္နက္ႀကီးကုိ ၀တ္ဆင္ထားေသာ ထုိလူရဲ႕မ်က္ႏွာတြင္ မ်က္ႏွာမရွိဘဲ အတြင္းမွ အခုိးအေငြ႕မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ မင္းသားေလးလည္း ခါးတြင္ ပါရွိေသာ ဓားဆီသုိ႔ လက္က ေရာက္သြားေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထုိလူႀကီးအား လွမ္းၾကည့္လုိက္ၿပီးေနာက္
" အသင္ဘယ္သူလဲ ဘာလုိ႔ ဒီဥယ်ာဥ္ထဲ ေရာက္ေနတာလဲ '' ထိုလူႀကီးလည္း တဟားဟား ရယ္ေမာလုိက္ၿပီး မင္းသားေလးၾကည့္ေနေသာ ေရကန္ဆိပ္တြင္ရွိေသာ လူႀကီးသည္ ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္သြားေလေတာ့သည္။ မင္းသားေလးလည္း ဓားကုိ ဆြဲထုတ္ကာ ပတ္ပတ္လည္တြင္ လုိက္ရွာလုိက္ေလသည္။
" အသင္ ဘယ္သူလဲ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ " ထုိစဥ္ စူးရွေသာအလင္းတန္းတစ္စုံသည္ မင္းသားေလးအေရွ႕ကုိ ေရာက္လာေတာ့သည္။ ထုိအလင္းတန္းေၾကာင့္ မင္းသားေလးသည္ နယ္ေျမတစ္ခုစီသုိ႔ ေရာက္သြားသလုိ ခံစားလုိက္ရၿပီး မ်က္လုံးကုိ ဖြင့္လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ေမွာင္မည္းေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္သည္ လင္းထိန္သြားေလသည္။ မင္းသားေလး၏ေဘးတြင္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ရပ္ေနေလသည္။
" မင္းသားေလး အခုေရာက္ေနတ့ဲေနရာကေတာ့ မင္းသားေလးေမြးဖြားစဥ္ အခ်ိန္ကာလကုိ ေရာက္ရွိေနတာပါ။ ေရႊပန္းသီးပင္ႀကီးရဲ႕ပေဟဠိကုိ မင္းသားေလး ျမင္ရပါေစလိမ့္မည္။ "
မင္းသားေလးစိတ္ထဲ၀ယ္္ ပေရာဟိတ္ႀကီးမ်ား ေရးထားေသာ သူရဲ႕ရာဇ၀င္က်မ္းတြင္ (မင္းသားေလးဖြားျမင္ေနစဥ္ အေတာအတြင္း နန္းေတာ္ဥယ်ာဥ္တြင္ ထူးဆန္းလွေသာ ေရႊေရာင္ပန္းသီးသီးေသာ ေရႊပန္းသီးတစ္ပင္ ေပါက္လာခဲ့ေလသည္) ဟူေသာ စကားလုံးကုိ မ်က္စိထဲ ျပန္ျမင္ေယာင္လာေလသည္။ သူေရာက္ေနေသာ ေနရာသည္ ေရကန္အနားတြင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေရကန္ကေန လွမ္းၾကည့္ေနအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္မွ အရိပ္မ့ဲႀကီးတစ္ခု ထုိးက်လာေလသည္။ ထုိအရိပ္မ့ဲႀကီးမွာ အေတာင္ပံမ်ား ႏွင့္ တစ္ကုိယ္လုံး အနီေရာင္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ တစ္ကုိယ္လုံးလည္း မီးေတာက္ေနသည္။ ဖီးနစ္ ေခၚ မီးငွက္ႀကီးျဖစ္သည္။ မီးငွက္ႀကီးသည္ အသီးတစ္လုံးကုိ ေကာက္ခ်ီလာတာကုိ လွမ္းျမင္လုိက္ရသည္။ ထုိအသီးမွာ ေရႊေရာင္ပန္းသီးပင္ႀကီး ျဖစ္ေလသည္။ မီးငွက္ႀကီးသည္ ထုိပန္းသီးအား ေျမႀကီးေပၚသုိ႔ ပစ္ခ်လုိက္ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေတာင္ပံခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ ရုိက္ခတ္ေလေသာေၾကာင့္ ထုိပန္းသီးသည္ မီးေတာက္လာၿပီး ထုိေနရာတြင္ ေရႊေရာင္အဆင္းျဖင့္ ပန္းသီးပင္ႀကီး ေပၚေပါက္လာေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မီးငွက္ႀကီးသည္လည္း စူးရွေသာ အသံျပဳရင္း ေကာင္းကင္ေပၚ ပ်ံတက္သြားေလေတာ့သည္။
ထုိသုိ႔ပ်ံတက္သြားေသာအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္မွ စူးရွေသာအလင္းတန္းမ်ား ထုိးက်လာသျဖင့္ မ်က္လုံးကုိ ပိတ္ထားလုိက္ေလေတာ့သည္။ ဘာအသံမွလည္း မၾကားရသျဖင့္ မ်က္လုံးကုိ ျပန္ဖြင့္လုိက္ေသာအခါတြင္ မူလဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္းသုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေလေတာ့သည္။ ေဘးတြင္ အ၀တ္နက္ျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနေလသည္။
" မင္းသားေလး ဒီပန္းသီးပင္က မင္းသားေလးရဲ႕ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာခ့ဲတ့ဲ ပန္းသီးပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ မင္းသားေလးရဲ႕ ဟုိဘ၀တုန္းက ေမြးခ့ဲတ့ဲ မင္းသားေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ဖီးနစ္ငွက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက မင္းသားေလးရဲ႕ဒီဥယ်ာဥ္ေတာ္မွာ ေရႊပန္းသီးပင္မ်ိဳးေစ့ကုိ လာေရာက္က်ဲေပးသြားျခင္း ျဖစ္တယ္။ မင္းသားေလးကုိယ္တုိင္ ေနာက္ဆုံးက်န္ရစ္တ့ဲ ေရႊပန္းသီးကုိ ခူးဆြတ္ရပါလိမ့္မည္။ မင္းသားေလး ေရႊပန္းသီးကုိ ခူးဆြတ္ၿပီးတာနဲ႔ မင္းသားေလးရဲ႕ ဘ၀ခရီးစဥ္ စပါေတာ့မယ္ မင္းသားေလး "
အ၀တ္နက္နဲ႔သူလည္း စကားကုိ မင္းသားေလးေမးဖုိ႔ အခ်ိန္ထိမေရာက္ေအာင္ ေျပာၿပီး ထုိလူႀကီးလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။ မင္းသားေလးလည္း ေရကန္ကေန ထၿပီးေတာ့ ေရႊပန္းသီးပင္ႀကီးအနားသုိ႔ ေလွ်ာက္သြားလုိက္ေလေတာ့သည္။ အပင္တြင္ တစ္လုံးတည္းသာ က်န္ေသာ ေရႊပန္းသီးကုိ ျမင္လုိက္ရေလသည္။ ထုိပန္းသီးမွာ မင္းသားေလးရဲ႕အရပ္ထက္ ျမင့္ေနေသာ္လည္း မင္းသားေလး ထုိအသီးကုိ ယူဖုိ႔ အပင္ေရာက္ကုိ ေရာက္ေသာအခါ ေရႊပန္းသီးပင္ႀကီးသည္ အလုိလုိ ကုိင္းက်လာၿပီး ေရႊေရာင္ပန္းသီးလည္း မင္းသားလက္တစ္ကမ္းမွီေသာေနရာကုိ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ မင္းသားေလးလည္း ထုိပန္းသီးအား ခူးဆြတ္လုိက္ေလသည္။ ထုိအခါ ေကာင္းကင္ႀကီးသည္ လွ်ပ္စီးမ်ား ၀ုန္းကနဲ လက္လာၿပီး ေျမႀကီးသည္လည္း ခပ္စစေလး ငလ်င္လႈပ္လာေတာ့ေလသည္။
မင္းသားေလးလက္ေပၚတြင္ အလြန္လွပေသာ ေရႊပန္းသီးေလးတစ္လုံး ေရာက္ရွိေနပီ ျဖစ္သည္။ ပန္းသီးကေတာ့ ေရႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ပလ်က္ရွိၿပီးေသာ မင္းသားေလးရဲ႕ ေဖြးဥလွပေသာ အေၾကာျခယ္သန္းေနသည့္ လက္ေပၚတြင္ တင့္တယ္လွေပသည္္။ မင္းသားေလးလည္း ေရႊပန္းသီးအား ေလ့လာေနစဥ္တြင္ ဥယ်ာဥ္အတြင္းသုိ႔ မႈးမတ္မ်ား ၀င္လာေလေတာ့သည္။
" အရွင္ မင္းသားေလး အရွင္မင္းႀကီးသည္ မင္းသားေလးအား စုိးရိမ္ေနပါသျဖင့္ နန္းေတာ္ထဲကုိ ျပန္လာခ့ဲရန္ အေၾကာင္းၾကားလုိက္ပါသည္။ "
" ကၽြႏု္ပ္လုိက္လာခ့ဲပါမယ္။ အသင္သာ ဘခမည္းေတာ္ကုိ စုိးရိမ္ေတာ္မမူပါနဲ႔လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္လုိက္ပါ။ "
မင္းသားေလးသည္ ေရႊပန္းသီးကုိ ကုိင္ၿပီး နန္းေတာ္အတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္သြားေလသည္။
...................................................................................................................................................................
" နာမည္က နရဏီတ့ဲလား ဟီးးးးး မင္း လူျပည္ ျပန္ေရာက္လာပီေပ့ါ ......... "
မင္းသားေလးရဲ႕ဥယ်ာဥ္အတြင္းမွာ ထြက္ခြာသြားေသာ ျမင္ကြင္းအား ဓာတ္ဖန္လုံးျဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ မင္းသားေလးတုိ႔ တုိင္းျပည္ရဲ႕ေတာင္ဘက္တြင္ရွိေသာ ျမစ္မခေတာင္ထိပ္ေပၚရွိ မႏုႆစုန္းကေ၀မႀကီး အာရွာလင္ ျဖစ္ေပသည္။ မင္းသားေလးရဲ႕ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကုိ အာရွာလင္စုန္းမႀကီးက ဓာတ္ဖန္လုံးကေနတစ္ဆင့္ အားလုံးကုိ ျမင္ေနရေလသည္။ အာရွာလင္စုန္းမႀကီးသည္ ဓာတ္ဖန္လုံးအား လက္၀ါးျဖင့္ ပြတ္သတ္လိုက္ၿပီး မႏၱန္တစ္ပုဒ္ ရြတ္ဆုိလုိက္ေလသည္။
" အာစလာ ဘရာဒင္ ဒါရုိစထ်ာ ခလင္ဆုိနီရာ
မာခ်ရာ သကၠရီနာ မြန္းကရုိ႕
ဗီဗိုက္ကယ္ဆုိရာ ဘာလုိ႔
အာခ်က္ကာ ရာဇီးနား "
ဓာတ္ဖန္လုံးတြင္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုေပၚလာေလသည္။ ထုိျမင္ကြင္းသည္ တုိင္းျပည္ႀကီးတစ္ျပည္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ထုိတုိင္းျပည္ႀကီးမွာ နရဏီမင္းသားေလးတုိ႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္ႀကီး ႏွင့္ ေ၀းလံလွေသာ ေနရာတြင္ ရွိသည့္ လာနီရွားတုိင္းျပည္ႀကီး ျဖစ္ေလသည္။
...................................................................................................................................................................
လာနီရွားတုိင္းျပည္ႀကီးတြင္ နရဏီမင္းသားေလးအရြယ္ခန္႔ရွိေသာ မင္းသားေလးတစ္ပါးရွိေလသည္။ ထုိမင္းသားေလးရဲ႕ နာမည္ကေတာ့ ဂီရ ျဖစ္ေလသည္။ သူသည္လည္း ေမြးဖြားသန္႔စင္ခ့ဲပုံကလည္း အရမ္းထူးဆန္းလွေပသည္။ ဂီရမင္းသားေလး မေမြးဖြားခင္က လာနီရွားတုိင္းျပည္ရဲ႕ ဘုရင္ႀကီးနာပီ ႏွင့္ မိဖုရားႀကီးမီရာဂါတုိ႔တြင္ သမီးေတာ္ေလးတစ္ပါးသာ ရွိေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သားေတာ္ေလးတစ္ပါး ရရွိဖုိ႔အတြက္ ဘုရင္ႀကီးသည္ လာနီရွားတုိင္းျပည္ႀကီးရဲ႕ အႀကီးဆုံး ဘုရားေက်ာင္းျဖစ္ေသာ ပုိဆုိက္ဒြန္နတ္ဘုရားေက်ာင္းတြင္ သားေတာ္ေလး တစ္ပါးရရွိဖုိ႔ အၿမဲဆုေတာင္းေ၀ရွာသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဘုရင္ႀကီး နဲ႔ မိဖုရားႀကီး ဘုရားမွ ဆုေတာင္းၿပီး နန္းေတာ္သု႔ိ ျပန္လာခ်ိန္တြင္ ထူးဆန္းေသာႏွဲမႈတ္ေသာ ႏွဲသံက ဘုရင္ႀကီး နဲ႔ မိဖုရားႀကီးကုိ ေ၀ါယာဥ္ျဖင့္ သယ္ေဆာင္သြားေသာ လမ္းတစ္ခုတြင္ ၾကားလုိက္ရေလသည္။
ထုိအသံကုိ ၾကားလွ်င္ ဘုရင္ႀကီးသည္ ထုိတီးမႈတ္ေသာသူအား ေတြ႕ခ်င္စိတ္ျပင္းျပလာေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရင္ႀကီးက အိမ္ေတာ္ထိန္းျဖစ္ေသာ မာလဂီနာအား ထုိတီးမႈွတ္ေနေသာ တီးမႈွတ္သူကုိ ေတြ႕ခ်င္ေၾကာင္း ဘုရင္ႀကီး အခစား၀င္ဖုိ႔ အမိန္႔ေတာ္ခ်လုိက္ေၾကာင္း ေျပာဖုိ႔ ေစလႊတ္လုိက္ေလသည္။ အထိန္းေတာ္ႀကီးသည္ ႏွဲမႈတ္သမား ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ဖုိ႔ က်န္ခ့ဲေလသည္။ ဘုရင္ႀကီးသည္ နန္းေတာ္တြင္းသု႔ိ ေရာက္ေသာအခါ နားေနေဆာင္တြင္ နားေနခ်ိန္တြင္ အထိန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္အတူ အသက္ႀကီးျမင့္လွပီျဖစ္ေသာ အဘုိးႀကီးတစ္ေယာက္ေရာက္ရွိလာေလသည္။
" အရွင္မင္းႀကီးခင္ဗ်ာ အရွင္မင္းႀကီး ရွာေဖြခုိင္းလုိက္တ့ဲ ႏွဲသမားႀကီး ဖိုလာရွီပါ။ သူကေတာ့ ႏွဲသမားႀကီး မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာ ေယာဂက်င့္စဥ္က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနတ့ဲ ေယာဂီႀကီးတစ္ပါးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ "
ေယာဂီႀကီး ဖုိလာရွီမွာ ဘုရင္ႀကီးအား အရုိအေသျပဳလုိက္ေသာ္လည္း ဘုရင္ႀကီးမွာ သလြန္ေတာ္ကေန ခ်က္ခ်င္းဆင္းသက္လာၿပီး သလြန္ေတာ္ေဘးတြင္ရွိေသာ ေရႊသားခုံေပၚတြင္ ထုိင္ရန္အတြက္ ေယာဂီႀကီး ဖုိလာရွီကုိ သြားထူလုိက္ေလသည္။
" ေယာဂီႀကီးခင္ဗ်ာ ဒီေရႊသားခုံေပၚတြင္ ထုိင္ေတာ္မူပါ။ " ေယာဂီႀကီး ဖုိလာရွီလည္း မည္သည့္စကားမွ မေျပာဘဲ ေရႊသားခုံေပၚတြင္ ထုိင္ခ်လုိက္ေလသည္။ မင္းႀကီးလည္း သလြန္ေပၚတြင္ ျပန္ထုိင္လုိက္ေလသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ စကားတစ္လုံးမွ မဟေသာ ေယာဂီၾကီးသည္ စကားေျပာလာေလေတာ့သည္။
" အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ ဆုေတာင္းတ့ဲအသံက တုိင္းျပည္ႀကီးနဲ႔အတူ ဟုိျမင့္ျမတ္တ့ဲ ဘုံေတြအထိပါ ေရာက္ရွိေတာ္မူတယ္ မင္းႀကီး အ့ဲဒီအတြက္ ဘုရင္ႀကီးဆီကုိ ျမင့္ျမတ္တ့ဲ ဘုန္းကံႀကီးတ့ဲ သားေတာ္ေလးတစ္ပါး ဖြားျမင္မွာပါ "
ဘုရင္ႀကီးလည္း အရမ္း၀မ္းသာေတာ္မူသြားၿပီး
" ေယာဂီႀကီးစကား ၾကားရတာ ကၽြႏ္ုပ္ရင္ထဲ ေအးခ်မ္းသြားပါပီ။ ေယာဂီႀကီး ကၽြႏ္ုပ္ကုိ ဘာမ်ား ညႊန္ၾကားေတာ္မူပါခ်င္ေသးလဲဲ။ ပီးေတာ့ ေယာဂီႀကီးဘယ္မွာေနထုိင္ပါသလဲ။ ဘာအက်င့္ေတြမ်ား က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနပါသလဲ "
" ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကေတာ့ ေျမႀကီးရွိရာ ေကာင္းကင္ရွိရာ အားလုံး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေနရာေတြပါပဲ အရွင္မင္းႀကီး အ့ဲဒီအတြက္ ေနစရာ မပူျပင္ရပါဘူး။ အက်င့္အႀကံေတြကေတာ့ ဆာဟာသနအက်င့္ ၊ မတာသနအက်င့္ ၊ ဥဒၶပဒါသနအက်င့္ ၊ သုခါသနအက်င့္ ၊ သိဒၶါသနအက်င့္ ၊ ပဒုမာသနအက်င့္ ၊ ဝိပရိတ ကရာနီ မုဒရအက်င့္ ၊ ေယာဂမုဒရအက်င့္ ၊ သီဟာသနအက်င့္ စတ့ဲ ေယာဂက်င့္စဥ္မ်ားကို က်င့္ႀကံေနပါတယ္။ "
" ေယာဂီႀကီး နန္းေတာ္အတြင္းမွာ ရွိေနေစခ်င္ပါတယ္။ ေယာဂီႀကီးရဲ႕ႏွဲမႈတ္သံကုိ ၾကားလိုက္ရတ့ဲအခ်ိန္ကတည္းက ကၽြႏ္ုပ္မိတ္ေဆြေဟာင္းတစ္ေယာက္ကုိ ျပန္ေတြ႕ရသလုိ ခံစားရလုိ႔ပါပဲ။ ေယာဂီႀကီး နန္းေတာ္တြင္းသုိ႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ သတင္းေကာင္းကုိလည္း ယူေဆာင္လာေပးတာကို သိလုိက္ရတ့ဲ ကၽြႏု္ပ္ရင္ထဲ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ "
'' ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး နန္းတြင္းမွာ ေနပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ထြက္ခြာသြားရပါမည္။ "
ထိုအခ်ိန္ကေနစၿပီးေတာ့ ေယာဂီႀကီး ဖုိလာရွီသည္ နန္းတြင္းအတြင္းတြင္ရွိေသာ သစ္ခတ္အိမ္ေလးတစ္ခုတြင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူေလသည္။ ေယာဂီႀကီး ေရာက္ရွိလာၿပီး (၇)ရက္အၾကာတြင္ မိဖုရားႀကီးတြင္ သေႏၶရွိေသာ အမူအရာျပေလသည္။ မင္းႀကီးသည္လည္း အရမ္းျပံဳးေပ်ာ္ေနပီး တုိင္းျပည္အတြင္းလည္း ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေလသည္။ ေယာဂီႀကီးကုိလည္း အတုိင္ပင္ခံတစ္ေယာက္အျဖစ္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ျမင့္ျမတ္တ့ဲဘဲြ႕ထူးကုိ ေပးအပ္ထားေလသည္။ ဆယ္လေလာက္အၾကာတြင္ မင္းသားေလး ဂီရကုိ ေမြးဖြားသန္႔စင္ခ့ဲေလသည္။ မင္းသားေလး ဂီရ ေမြးဖြားေသာေန႔တြင္ ေကာင္းကင္တြင္ရွိေသာ ၾကယ္မ်ားသည္ တစ္တန္းတည္း ျဖစ္သြားၿပီး စူးရွေသာအျဖဴေရာင္အလင္းတန္းမ်ားသည္ လာနီရွားတုိင္းျပည္ႀကီးရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ေသာ ကန္႔တစ္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးတစ္ခုလုံး လင္းထိန္သြားေလသည္။ ထုိအျခင္းအရာကုိ ေယာဂီက နိမိတ္ဖတ္ၾကားလုိက္သည္ကေတာ့
" မင္းသားေလးသည္ ဘုန္းကံႀကီးေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပသည္။ မင္းသားေလးသည္ ေအးခ်မ္းျခင္းဟူေသာ လဓာတ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳၿပီး ေမြးဖြားလာေသာသူျဖစ္ေပသည္။ သူသည္ ေနဓာတ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳေမြးဖြားလာခ့ဲေသာ ကေလးနဲ႔အတူတူ လက္တြဲၿပီး ကမၻာႀကီးဖ်က္ဆီးမ့ဲ အေမွာင္စြမ္းအင္မ်ားကုိ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းလိမ့္မယ္ "
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ပါေစ ဘုရင္ႀကီးကေတာ့ သားေတာ္ေလးတစ္ပါးရရွိသျဖင့္ အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ေတာ္မူေလသည္။ အမျဖစ္သူ အာရီယာနားသည္လည္း ေမာင္ေလးျဖစ္သူ ဂီရအား မ်ားစြာ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးေလသည္္။ ဂီရမင္းသားေလးသည္လည္း ရုပ္သြင္မွာ ေခ်ာေမာလွၿပီးေတာ့ ဂီရမင္းသားေလးကုိ ျမင္လုိက္သူတုိင္းမွာ အလုိလုိ ေပ်ာ္ရႊင္လာၾကသည္။ ဒီလုိနဲ႔ မင္းသားေလးအသက္(၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ အမျဖစ္သူ အာရီယာနားျဖင့္ အေနၾကာေသာေၾကာင့္ အမျဖစ္သူရဲ႕ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ေသာစိတ္ဓာတ္မ်ား သနားၾကင္နာေသာႏွလုံးသားလည္း ပုိင္ဆုိင္ထားေလသည္။ ေယာဂီႀကီးကလည္္း ေယာဂအတတ္မ်ားအျပင္ အျခားတတ္အပ္ေသာပညာမ်ားကုိလည္း သင္ၾကားေပးေလသည္။
ဒီလုိနဲ႔ အသက္ (၁၀)ႏွစ္ကုိေရာက္လာေသာ ဂီရမင္းသားေလးသည္ ေယာဂက်င့္စဥ္ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္တ့ဲက်င့္စဥ္ျဖစ္ေသာ သီတာသနအက်င့္ကုိ က်င့္ေနေသာအခ်ိန္တြင္ မင္းသားေလးရဲ႕အာရုံထဲကုိ ျမင္ကြင္းတစ္ခု ၀င္ေရာက္လာေလသည္။
မုိးၾကယ္စင္
(အပုိင္းေလးေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကပါအုန္းလုိ႔)
ဒီစာကို KCB Center မွာတင္ဆက္ခဲ့ပါတယ္
အသစ္တင္တိုင္းေမးလ္ပို႔ေပးခ်င္တယ္ဆို္ရင္ ဒီမွာျဖည့္ခဲ့ပါ
သင့္ရဲ႕အီးေမးလ္လိပ္စာဒီမွာေရးခဲ့ပါ
1 မွတ္ခ်က္မ်ား:
ဆရာ ဆရာ့ site ထဲက search engine ကသံုးလို႔မရပါလားဗ်ာ အဲ့ဒါေလးအဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္ ဥပမာ-အလင္းမဲ့က်ိန္စာ-၃ ေပါ႔ ေက်ာ္က အလင္းမဲ့က်ိန္စာ-(၁)နဲ႔(၂)ကို ရွာခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္နားရွာရမွန္းမသိျဖစ္ေနပါတယ္ဆရာ အရင္တင္ထားတဲ့postေတြျဖစ္တဲ့ ေမွာ္ဝင္သီခ်င္းလင့္ခ္ေတြလည္း ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ေနတယ္ဆရာ
ReplyHelp!me,please.Sir
Post a Comment