(ယခုစာအုပ္သည္ ဟယ္ရီေပၚတာရုပ္ရွင္ထဲမွ ေဟာ့ဝပ္ေမွာ္ေက်ာင္းေတာ္တြင္
သင္ရိုးအျဖစ္အသံုးျပဳေသာ ေက်ာင္းစာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ၿပီး
လက္ရွိရိုက္ကူးလ်က္ရွိေသာ ဟယ္ရီေပၚတာဇာတ္လမ္းတြဲရုပ္ရွင္မွာ
ဤစာအုပ္ထဲမွအခ်က္အလက္မ်ားစြာကို မွီတည္ထားပါသည္။)
"Muggle(သာမန္လူ)တို႔ ဒီသတၱဝါမ်ားကိုေတြ႕မိေၾကာင္းသမိုင္းအေထာက္အထားမ်ား"
ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟဟာ ဖံုးကြယ္မိေအာင္ႀကိဳးစားၾကေပမယ့္ အံ့ၾသရတာကေတာ့ Muggle ေတြဟာ ဒီေမွာ္ဝင္သတၱဝါေတြကို သတိထားမိၾကတယ္။ Muggle ေတြရဲ႕အလယ္ေခတ္က စာေပ၊ အႏုပညာေတြနဲ႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ၾကည့္လိုက္ရရင္ကိုပဲ ဒီသတၱဝါေတြအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပခ်က္ေတြေတြ႕ ရတယ္။ နဂါးေတြ၊ Griffin၊ Unicorn၊ Phoenix၊ Centaur အစရွိတဲ့သတၱဝါေတြဟာ Muggle ေတြရဲ႕ စာေပ ေတြမွာေတြ႕ရႏိုင္တယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း Muggle တိရိစာၦန္ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ေလ့လာ တဲ့အခါ ဒီသတၱဝါေတြဟာ Muggle ေတြရဲ႕ အာရံုမွာ လြတ္သြားသလို တစ္ခုခုနဲ႔မွားၿပီး ယူဆမိတာလို႔ပဲ ေဖာ္ျပေလ့ရွိတယ္။ ေဝါစတပ္တာရိႈင္းယားနယ္က ျပင္သစ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး Brother Benedict ရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေလ့လာၾကည့္ပါဦး။
"ကၽြႏု္ပ္ဟာ Herbe ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ခရီးသြားေနတုန္း ပူစီနံအပင္မ်ိဳးႏြယ္ပင္ခ်ံဳတစ္ခုကို ဖယ္လိုက္ေတာ့ အရြယ္အစားႀကီးမားတဲ့ ေျမြပါကတိုးျဖဴတစ္ေကာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒီအေကာင္က ကၽြန္ေတာ့္ေတြ႕ေတာ့ ပုန္းလည္းမပုန္းသလို ထြက္လည္းမေျပးဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ကႊန္ေတာ့္ေပၚကို ခုန္အုပ္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ျပန္လဲက်သြားေတာ့ အဲ့အေကာင္က "ဒီေနရာကေန ထြက္သြားစမ္း ထိပ္ေျပာင္ႀကီး" လို႔ ေအာ္ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းကို အားရပါးရ ကိုက္ထည့္လိုက္တယ္။ ေသြးေတြထြက္တာမွ တစ္နာရီေလာက္ကိုၾကာတယ္။ Friar ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာတဲ့ ေျမြပါကတိုးနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တယ္ဆိုတာ မယံုၾကည္ဘဲ ဝုိင္ေတြတအားေသာက္ထားလို႔လား လို႔သာ ထပ္ခါထပ္ခါေမးခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွခါင္းကေတာ့ ေသြးေတြထြက္ၿပီးေယာင္လာလို႔ မနည္းႏွာႏွပ္ ယူလိုက္ရ တယ္။"
ဒီအေထာက္အထားကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကၽြႏု္ပ္တို႔ရဲ႕ Muggleမိတ္ေဆြေတြ႕ခဲ့တာ ဟာ ေျမြပါကတိုးျဖဴမဟုတ္ဘဲ အစာရွာေနတဲ့ Jarvey တစ္ေကာင္ျဖစ္တယ္ဆိုတာေျပာႏိုင္ပါတယ္။
အလံုးစံုမသိနားမလည္တာဟာ တစ္ခါတေလမွာ လ်စ္လ်ဴရႈတာထက္ကို အႏၱရာယ္ႀကီးတယ္။ Muggle ေတြရဲ႕ ေမွာ္ပညာအေပၚေၾကာက္ရြံ႕မႈေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ဥယ်ာဥ္ေတြထဲမွာ ဘာအေကာင္ေတြ ရွိေနႏိုင္ပါ့မလဲဆိုတဲ့ စိုးရိမ္မႈေတြကို ပိုၿပီးတိုးျမင့္သြားေစတယ္။ Muggle တို႔ဟာ ေမွာ္ပညာရွင္ေတြကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ျခင္းဟာ ထိုအခ်ိန္တုန္းက အျမင့္ဆံုးကိုေရာက္ရွိခဲ့တယ္။ နဂါးေတြ Hippo-Griff ေတြကို ေတြ႕ရျမင္ရျခင္းဟာလည္း Muggle ေတြရဲ႕ စိတ္ေျခာက္ခ်ားမႈေတြကို ပိုေစခဲ့တယ္။
ဒီစာအုပ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ေမွာ္ပညာရွင္ေတြကို ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးေနရေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ေဆြးေႏြးဖို႔မဟုတ္ပါဘူး။ Muggle ေတြဟာ ေမွာ္ပညာဆိုတဲ့အရာ လံုးဝမရွိဘူးလို႔ မွတ္ထင္လာတဲ့အခါမွာ ဒီသတၱဝါေတြကို ထိန္ခ်န္ပစ္ဖို႔သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးနဲ႔သက္ဆိုင္ပါတယ္။
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေမွာ္ပညာရွင္မ်ား အစည္းအရံုးႀကီးဟာ ၁၆၉၂ခုႏွစ္ ထိပ္သီးညီလာခံႀကီးတစ္ခုမွာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုအေပၚ အျငင္းပြားမႈ ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။ ေမွာ္ဝင္သတၱဝါ မ်ားဆိုင္ရာ ခက္ခဲေသာေမးခြန္းမ်ားစြာကို ျငင္းခုန္မႈေတြနဲ႔အတူ ရက္သတၱပတ္(၇)ပတ္ထက္ မနည္းေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။
"Muggle ေတြသတိမထားမိေအာင္ မ်ိဳးစိတ္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ကို ကြယ္ဝွက္ရမလဲ။ အဲ့မ်ိဳးစိတ္ေတြကေရာ ဘာေတြျဖစ္သင့္သလဲ။ ဘယ္လိုနည္းလမ္းနဲ႔ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ကြယ္ဝွက္ၾကမလဲ.."
အျငင္းပြားမႈဟာ ဆက္လက္ၿပီး အရွိန္ျမင့္လာခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သတၱဝါေတြကေတာ့ အျငင္းပြားစရာမလိုေအာင္ ဖံုးကြယ္လို႔သင့္တယ္ဆိုေပမယ့္ အခ်ို႕ေသာသတၱဝါေတြအတြက္ကေတာ့ အျငင္းပြားဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူတို႔သေဘာတူညီမႈကို ရရွိခဲ့တယ္။ အရြယ္အားျဖင့္ နဂါးေတြကေန Bundimum အေကာင္ေတြထိ မ်ိဳးစိတ္ေပါင္း (၂၇)မ်ိဳးကို Muggle ေတြရဲ႕အျမင္ကေန ပံုေျပာင္းနည္းျဖင့္ ကြယ္ေဖ်ာက္ဖို႔ သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းရာစုႏွစ္ေတြမွာ ဖံုးကြယ္ရမယ့္ မ်ိဳးစိတ္ပမာဏဟာ တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာခဲ့တယ္။ ေမွာ္ပညာရွင္ေတြကလည္း ဖံုးကြယ္ဖို႔နည္းလမ္းေတြမွာ ပိုမိုေကာင္းမြန္ လာခဲ့တယ္။
၁၇၅၀ ခုႏွစ္မွာ ကမာၻ႕ေမွာ္ဝန္ႀကီးဌာနအသီးသီးက ယခုအခ်ိန္ထိ လက္ခံက်င့္သံုးေန တဲ့ ပုဒ္မ(၇၃)ကို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာလွ်ိဳ႕ဝွက္ေရးေမွာ္တရားဥပေဒမွာ ထည့္သြင္းခဲ့တယ္။
"ေမွာ္အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းတိုင္းသည္ ၄င္းတို႔၏နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ ၾကေသာ Beast, Being, Spirit အားလံုးတို႔အား ဖံုးကြယ္ျခင္း၊ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို တာဝန္ယူရမည္။ ထိုသို႔ေသာသတၱဝါမ်ားမွ Muggle လူထု၏ သတိထားမိမႈကို ျဖစ္ေစျခင္း သို႔မဟုတ္ ၄င္းတို႔အေပၚတြင္ အႏၱရာယ္တစ္စံုတစ္ရာက်ေရာက္ခဲ့လွ်င္မူကား ထိုတိုင္းျပည္၏ေမွာ္အစိုးရ အဖြဲ႕သည္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေမွာ္ပညာရွင္မ်ားအစည္းအရံံုး၏ တရားစီရင္ျခင္းကို ခံရမည္ျဖစ္သည္။
"ပုန္းကြယ္ေနေသာေမွာ္ဝင္သားရဲ (Beast)မ်ား"
ပုဒ္မ(၇၃)ကို ပထမဆံုးစတင္အဆိုသြင္းကတည္းက မၾကာခဏဆိုသလို ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်စာေပေဟာင္းမ်ားကို ဖတ္ဖူးသူေတြဟာ ၁၉၃၂ခုႏွစ္၏ အယ္လ္ဖရာကြန္ဘီျဖစ္ရပ္ကို မွတ္မိပါလိမ့္ဦးမယ္။ ေဝလအႏြယ္အစိမ္းေရာင္နဂါးတစ္ေကာင္ဟာ လူအုပ္လိုက္ရွိတဲ့ ေနပူဆာလံႈေနတဲ့ ကမ္းေျခကိုဝဲပ်ံသြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို တာဝန္သိတတ္တဲ့ အားလပ္ရက္မွာ အနားယူေနတဲ့ ေမွာ္ပညာရွင္မိသားစုတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ သတၱိရွိတဲ့လုပ္ရပ္ကို လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ (ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔ကို မာလင္ပထမအဆင့္ (ႏိုဘယ္လ္ဆုကဲ့သို႔ဆုတစ္မ်ိဳး)ကို ခ်ီးျမင့္ခဲ့တယ္။) သူတို႔ဟာ အယ္ဖရာကြန္ဘီက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အုပ္စုလိုက္ မွတ္ဥာဏ္ျပင္ဂါထာေတြနဲ႔ မွတ္ဥာဏ္ကို ေဖ်ာက္ခဲ့ကာ မလိုလားအပ္တဲ့ကိစၥေတြျဖစ္မလာေအာင္ တားဆီးႏိုင္ခဲ့တယ္။
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေမွာ္ပညာရွင္မ်ားအစည္းအရံုးႀကီးဟာ ပုဒ္မ(၇၃)ကို မလိုက္နာမႈေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ခဏခဏ ဒဏ္တပ္ခဲ့ရတယ္။ တိဘက္ျပည္နဲ႔ စေကာ့တလန္ျပည္တို႔ဟာ အမ်ားဆံုး ဒဏ္တပ္ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံေတြျဖစ္တယ္။ ထိုတိုင္းျပည္ေတြမွာ ႏွင္းလူေတြကို Muggle ေတြခဏခဏ ေတြ႕ျမင္ရတာေၾကာင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေမွာ္ပညာရွင္မ်ား အစည္းအရံုးဟာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ဖြဲ႕စည္းကာ ေတာင္တန္းေတြမွာေလ့ လာေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ တာဝန္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ထိုကဲ့သို႔ပဲ ေလာ့နက္စ္ေရသတၱဝါ (ေလာ့နက္စ္ေရအိုင္မွ သတၱဝါမ်ားအေၾကာင္း စာအုပ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွာေဖြဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္) ကိစၥဟာ လည္း ေက်ာ္ၾကား လာခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ Muggle ေတြရဲ႕ မွားယြင္းေသာ အယူအဆမ်ားေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမွာ္ပညာရွင္ေတြ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ယခုေခတ္ Muggle ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူတို ဘိုးေဘးေတြ ေမွာ္ပညာ ကိုေၾကာက္ျခင္းရဲ႕ရလဒ္ေၾကာင့္ ေမွာ္ပညာရွိတယ္ဆို တာမယံုၾကည္ၾကေတာ့တာ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိပါ။ Porlock ရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြ Streeler ရဲ႕ စြပ္ေၾကာင္းေတြကို သတိထားမိတဲ့ Muggle ေတြေတာင္မွ ေမွာ္မဆန္တဲ့ေျဖရွင္းခ်က္ေတြကို မရမကထုတ္ၿပီး ေက်နပ္သြားၾကတာပါပဲ။ Muggle တစ္ေယာက္ဟာ Hippo-Griff တစ္ေကာင္ရဲ႕ ေတာင္ပံ ခတ္သံကိုၾကားခဲ့မိၿပီး ပ်ံသန္းသြားတာကို ျမင္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ အရက္မူးလို႔ ဒါမွမဟုတ္ ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ ေလွ်ာက္ျမင္ပါတယ္လို႔ ေတြးၾကမွာပါပဲ...။
ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါဆိုရင္ ေမွာ္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းဟာ ဒီအံ့ၾသဖြယ္ရာ သတၱဝါေတြကို ဘယ္လို ဖံုးကြယ္ထားၾကပါသလဲ။
ကံေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာမ်ိဳးစိတ္ေတြဟာ ေမွာ္ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အကူအညီယူစရာ မလိုဘဲ သူတို႔ဘာသာကို အျမင္ခံရျခင္းကေန ေရွာင္ၾကဥ္ၾကတယ္။ Tebo, Demiguise နဲ႔ Bowtruckle လို အေကာင္ေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ဖံုးကြယ္တဲ့ေနရာမွာ သက္ေရာက္မႈေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ ေမွာ္ ဝန္ႀကီးဌာနရဲ႕ ကာကြယ္မႈပင္မလိုအပ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာသတၱဝါေတြျဖစ္တဲ့ Unicorn, Centaur, Moomcalf အစရွိတဲ့အေကာင္ေတြဟာ လိမၼာပါးနပ္ေသာေၾကာင့္ ဒါမွမဟုတ္ ေမြးရာပါရွက္ေၾကာက္ တာေၾကာင့္ လူေတြ႔လံုးဝမခံပါဘူး။ တျခားေသာ ေမွာ္ဝင္သတၱဝါေတြက်ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ေနထိုင္က်က္စား တာက ေတာ္ရံုလူမေရာက္ႏိုင္တဲ့ေနရာေတြျဖစ္တယ္။ ဥပမာ Acromantula ေတြဟာ လူေတြ မေပါက္ေရာက္တဲ့ ေဘာ္နီယိ္ုက ေတာနက္ထဲမွာေနၾကတယ္။ ဇာမဏီငွက္ေတြကလည္း ေမွာ္ပညာမသံုးဘဲ နဲ႔ ဘယ္လိုမွမေရာက္ရွိ္ႏိုင္တဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ထိပ္ဖ်ားေတြမွာ အသိုက္ေဆာက္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ အမ်ားဆံုး ေယဘုက်အက်ဆံုးအေကာင္ေတြကေတာ့ အရမ္းေသးလြန္းတာ၊ အရမ္းျမန္လြန္းတာ ဒါမွမဟုတ္ သာမန္သတၱဝါပံုစံေျပာင္းသြားတာ စတဲ့အစြမ္းေတြကိုပိုင္ဆိုင္ထားတယ္။ Chizpurfles, Billywigs, Crups အစရွိတဲ့ေကာင္ေတြက ဒီအမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲေနေန Muggle ေတြရဲ႕ အျမင္မွာေတာင္ သိသာလြန္းတဲ့ အေကာင္ေတြက အမ်ားအျပားရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ေမွာ္ဝင္သတၱဝါမ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲေရးဌာနဟာ အလုပ္လုပ္စရာေတြရွိေနတာပါ။ ဒီဌာနႀကီးဟာ ေမွာ္ဝန္ႀကီးဌာနရဲ႕ ဒုတိယအႀကီးဆံုးဌာန လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
****ဤက႑ကို အပတ္စဥ္ေသာၾကာေန႔တိုင္းဖတ္ရႈႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္ ....
Emyrus Ambrosius (AF)
KCB Center
(ဤက႑တြင္ ေမတၱာျဖင့္ဘာသာျပန္ဆိုေပးပါေသာ Myanmar Wiccan Association (AF)
မွ ဆရာ Emyrus Ambrosius အား KCB Center မွ
အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း...)
ဒီစာကို KCB Center မွာတင္ဆက္ခဲ့ပါတယ္
အသစ္တင္တိုင္းေမးလ္ပို႔ေပးခ်င္တယ္ဆို္ရင္ ဒီမွာျဖည့္ခဲ့ပါ
သင့္ရဲ႕အီးေမးလ္လိပ္စာဒီမွာေရးခဲ့ပါ
Post a Comment